Poesie in dialetto bardigiano di Valentina Selene Medici 2^P.

VALENTINA
Gh’era ina fiurènna, cavi longhi neigri
e ina sutanenna azurra.
A fava el curse in t u pra
insemme a ina farfalla.
U su u la basava u ventu u la caresava
quande con el manenne zonte
denansi ala Madunenna
in silensiu a pregava.
Speranse e desideri
i gh’avena anca mo da spontà
ma zamò i ne vedivena l’ura
de pudeila contentà.
j en pasà j ani e se sa che u destén
u ne varda in faccia a gnison
e u gha mandà culla “nebbia”
sensa gnanca dighe, perdòn.
A pianziva disperà. Ghe pariva
che a so vitta a fisse finì.
Speranse e desideri i ne savenapo cose fa
per pudeila consulà.
Dopu in giurnu in pensieru
u se ghè fermà in t a mente
u ne anava po via, fen che l’à capì
che l’era ina puesia.
A l’à pugià in simma a in sfoju e l’à vistu
che a ghe stava ben. Alura l’à pensà
che l’era in signu du destén.
Dopu l’à capì che a ne scriviva miga per gnente
perchè con el so parole a dava piasei
anca a de l’atra gente.
e ala seira a prega anca mo a Madunenna
che a ghe faga ricurdàj’ insogni
per pudéja scrive a la matenna.
A FONTANENNA
Gh’era ina fontanenna in mesu a in paeise
che a dava da beive a tutti i passanti.
In giurnu però a se missa a burbutà
che da cul mumentu a cuminciava a sciuperà.
Gnison capiva cosa a s’era missa in testa
e u giurnu dopu gh’era anca ina festa.
Gh’è anà j’uperai ma gnente da fa
dau rubinettu gnanca ina gussa l’è sgurgà.
U sendicu e j assessuri i gh’en anà in purtision
per dumandaghe ina spiegasion.
Alura a se missa a parlà a fontanenna
“Da anni ve do l’acqua fin dalla matenna
ma in troppi i ne san miga che l’acqua a va rispetà
e dopu che j an bevì u rubinettu u va serà.
Pussibile che ne rivì miga a capì
che in bruttu giurnu l’acqua a po anca finì?”
Naturalmente u sindicu u gh’à dattu ragion
e u gh’à prumissu ina solusion.
U gh’à missu in rubinettu che u da l’acqua pian pian
ma sultantu se suttu te ghe tegni ina man.
A fontanenna l’à ricumincià a funsiunà
e tutti i passanti i se pona dissetà.
A SCHIDELA
“Son contenta quande turna a Primaveira”
A m’à dittu na vecenna, ca sta in t un cioppu de ca
quasi disabità, in simma a na montagna.
L’ò truvà che l’era adré a ramendà
in mesu ai so gerani, che j en quasi adré a fiurì.
“Son contenta quande turna a Primaveira
perché u su u me fa da medesenna
intantu che u me scada j’osse
e el primule e el viore, i spontena in riva ai fossi.
Possu anà in tu boscu a sercà qualche fonzu
per fa a pastasutta e a bugà destéisa
alla seira l’è zamò sutta.
Son contenta perché a rondanenna che l’à fattu u niu
suttu alla porta morta , a turna a truvame
doppu che l’à sfidà a sorte. E u me para pussè contentu
anca u caprioolu, che da anni ormai u ve, a rusià
un toccu de pan. Ma per mei,
a cosa pussè bella de quande turna a primaveira
l’ è pudei mangià de fora, con a schidela in man.

Lascia un commento

Il Vostro indirizzo email non verrà reso pubblico

You may use these <abbr title="HyperText Markup Language">html</abbr> tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

*